Ofiarowanie Pańskie jest świętem katolickim obchodzonym niezmiennie 2 lutego, 40 dni po Bożym Narodzeniu . Nie znajduje się na liście świąt nakazanych. Kończy tradycyjny okres obchodów związanych z tajemnicą Narodzenia Pańskiego. Jest to dzień, którego obchody mają upamiętniać ofiarowanie Jezusa w świątyni przez Maryję i Józefa czterdzieści dni po jego narodzeniu.

Ofiarowanie Pańskie nazywane jest także świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Nawiązuje to do słów starca Symeona, który wziął na ręce małego Jezusa i nazwał go Światłem – na chwałę i oświecenie ludu. Uważa się, że to właśnie Maryja sprowadziła to Światło na ziemię i ochrania nim wiernych. Stąd też zwyczaj stawiania świec gromnicznych w oknach w trakcie burzy, gdy mieszkańcy bali się wybuchu pożaru. Świeca miała chronić przed piorunami, inaczej gromami, skąd wywodzi się jej nazwa.

Powiązanie Ofiarowania Pańskiego z postacią Maryi wynika także ze wspomnienia jej oczyszczenia w dniu złożenia Jezusa w świątyni. Była to tradycja polegająca na złożeniu ofiary z baranka lub mniejszego zwierzęcia przez matkę dziecka.

Święto Ofiarowania Pańskiego jest jednym z najstarszych świąt katolickich. Istnieją zapiski pochodzące już z IV wieku.

Papież Jan Paweł II ustanowił 2 lutego również Dniem Życia Konsekrowanego, interpretując złożenie pierworodnego syna w świątyni, jako całkowite powierzenie Bogu również wszystkich konsekrowanych.