Imieniny Ks. Szczepana

Dziś w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia, a zarazem w święto Świętej Rodziny, Jezusa Maryi i Józefa nasz Ksiądz Proboszcz Szczepan obchodził swoje imieniny. Darem dla Księdza Proboszcza od Róży Świętego Józefa i Rady parafialnej jest ornat z wizerunkiem Świętej Rodziny, w którym Ksiądz sprawował Eucharystię o godzinie 11:00.

Czytaj dalej

Adwent czas zacząć!

Adwent trwa cztery tygodnie i przygotowuje chrześcijan do narodzin Jezusa Chrystusa. W kościele katolickim pierwsza niedziela adwentu rozpoczyna cały chrześcijański rok liturgiczny. Jest to czas w którym katolicy mają uświadomić sobie, że oczekują na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. W okresie adwentu w liturgii dominuje kolor fioletowy. Tego koloru ornat jest używany przy mszy świętej, który symbolizuje czas pokuty i przygotowania się do jednego z najważniejszych świąt.

Czytaj dalej

Chór Cantabile

21 listopada o godzinie 11.00 Mszę Świętą oprawił muzycznie Chór Cantabile z Radomska. Chór powstał w 2004 roku, jest chórem mieszanym zrzeszającym ludzi zróżnicowanych wiekowo, oraz zawodowo. Wszystkich chórzystów jednoczy zamiłowanie do muzyki i śpiewu chóralnego, prężnie się rozwija i wykazuje bardzo dużą aktywność w działalności na rzecz rozwoju kultury.

Czytaj dalej

Nad Twoją mogiłą

W niewielkiej mogile leży Twoje ciało,
A mnie pozostała tęsknota.
Chwil wspólnie spędzonych stanowczo za mało,
Dzielą marmurowe nas wrota.

I chociaż w mym sercu Twój obraz wciąż noszę,
Dusza poraniona rozpacza.
W codziennej modlitwie o zbawienie proszę,
Bo Król miłosierny wybacza!

Tak bardzo żałuję słów przykrych co ranią,
Lecz czas nie zawróci! Skończone!
Na zawsze zostaniesz mych uczuć przystanią,
Choć wiem – wszystko będzie zliczone.

Wyglądam przez okno. Tęsknie. Wróć z daleka.
Chociaż jeden wieczór znów razem.
Miejsce Twe przy stole wciąż na Ciebie czeka,
Przy ścianie ze świętym obrazem.

Dlaczego zabrakło czułych słów i gestów?
Teraz już za późno! Sen – mara!
I krzykiem… i łzami… i falą protestów…
Nie cofnę wskazówek zegara.

Stoję nad mogiłą. Mówię znów do Ciebie,
Co w pracy… co u nas… co w domu…
Nic nie odpowiadasz, bo tam w rajskim niebie,
Słowa niepotrzebne nikomu.

Jak mam żyć bez Ciebie? Jak znieść tę udrękę?
W głowie mej pojawia się wątek.
Trudno żyć samemu. Nie trzymasz za rękę.
Śmierć to dla nas nowy początek!

Myśl jedna nas trzyma. Tę pewność wciąż mamy,
Życie nam przeminie jak chwila.
Czasu nie zatrzymam, a my się spotkamy,
Połączy nas kiedyś mogiła!

Emilia Musielińska, dn. 29.10.2021